Suikertijd in Quebec

Suikervrije tijden: algemene informatie

Sugaring off is vrij symbolisch. Dit laagseizoen luidt het einde in van 6 strenge wintermaanden en de komst van mooi weer. Voor Canadezen die bekend zijn met het suikerseizoen, betekent dit seizoen dat ze eindelijk naar buiten kunnen gaan en kunnen genieten van de natuur, die weer begint te ontwaken. De dieren komen uit hun winterslaap, de planten beginnen langzaam weer uit te lopen.

Oorspronkelijk was het versuikeren echter een scharnierperiode in de productie van Ahornsiroop en andere derivaten van esdoornsap. Dit is een vrij korte periode tussen de late winter en het vroege voorjaar. Dit tussenseizoen duurt gemiddeld 5 tot 6 weken, tussen de maanden februari, maart en april.

Tijdens het suikeren zit ahornsap boordevol voedingsstoffen en water, waardoor het heel licht zoet is. Dit heet maple sap, de basis van alle maple producten die er zijn. Zo markeert het begin van het suikerseizoen ook het begin van de oogst van dit esdoornsap. Dit is het moment waarop operaties voor esdoorn en suikerstruik worden gestart.

Waarom deze periode? Tussen het einde van de winter en het begin van de lente zijn de weersomstandigheden zeer specifiek. Ze omvatten invriezen en ontdooien, wat essentieel is voor het gieten van esdoorn. Zonder dit kan het sap niet de boom in en kan het niet worden geoogst.

Het esdoornsap dat wordt gebruikt bij de ontwikkeling van esdoornproducten is het onbewerkte sap. In de loop van de weken verandert esdoornsap van samenstelling. Hoe later in het seizoen het wordt getrokken, hoe donkerder de ahornsiroop zal zijn. In tegenstelling tot ruw sap bevat verwerkt sap complexe verbindingen. De laatste is bitter en vervangt het ruwe sap aan het einde van het suikerseizoen. Wanneer het begint uit te komen, is dit een teken dat het tijd is om te stoppen met oogsten.

Oogst van esdoornsap

De meeste ontwikkelingen in de inzameling en verwerking van ahornsiroop in Canada hebben plaatsgevonden in Quebec, de ahornregio van het land - en van de wereld.

De nieuwe bewoners van Canada hadden gemerkt dat de indianen in deze periode de esdoorns tapten om het sap op te vangen. Ze reproduceerden gewoon wat ze zagen gebeuren. Deze First Nations-stammen gebruikten dan schors of een aardewerken container om het esdoornsap te laten verdampen en de suiker in de vloeistof te condenseren. De kolonisten zullen dan eind 17e eeuw de ketel introduceren om de concentratie van suikers te vergemakkelijken.

De methoden en gereedschappen die traditioneel worden gebruikt bij het oogsten en verwerken van esdoornsap zijn ongeveer twee eeuwen hetzelfde gebleven. De stam was gekerfd met een bijl of een guts. Vervolgens werd een goot in de opening gestoken om de waterstroom te vergemakkelijken. Het oogsten van water gebeurde in containers die aan de stam waren bevestigd. De vloeistof werd vervolgens overgebracht naar een ketel om boven een open vuur te koken.

In de 19e eeuw verving de krukas de bijl en vervingen steekvlammen (in hout en vervolgens in plaatstaal) de druppelaar. De containers met het water werden vervolgens vervangen door houten emmers en vervolgens door plaatstalen ketels.

De operator - de suikerpot - gaat te voet met sneeuwschoenen van boom naar boom om het water op te vangen. Als hij een paard heeft, laat hij hem een slee uitzoeken waarop hij een tank heeft geïnstalleerd. Aan het einde van de eeuw werd de permanente suikerhut uitgevonden: het is de plaats waar ahornsap wordt gekookt, maar ook een plaats van opslag. Bij het verwarmen van esdoornsap wordt de stoom geëvacueerd door een gat in het dak. We zien dat de methoden en tools zich goed beginnen te ontwikkelen.

Helaas kreeg de sector aan het begin van de volgende eeuw productiviteitsproblemen. Na overheidsingrijpen en versterking van de productiemethoden ontstond in 1920 de eerste coöperatie.

Vanaf het midden van de 20e eeuw maakten technologische ontwikkelingen en een betere structurele organisatie het mogelijk om de esdoornindustrie ingrijpend te wijzigen. Alle onderdelen voor de aanvoer en handmatige opvang zijn vervangen door een netwerk van verzamelbuizen die het water rechtstreeks naar de ketel leiden. Hoewel we waar mogelijk automatiseren, blijft de productie van ahornsiroop een ambachtelijke activiteit waarvan de knowhow van generatie op generatie wordt overgedragen.

Suikertijd en Quebec

Quebec produceert 90 % Canadese ahornsiroop en 74 % ahornsiroop die over de hele wereld op de markt wordt gebracht. De Canadese regio's New Brunswick en Ontario produceren het ook, maar heel weinig in vergelijking.

In Quebec worden al eeuwenlang tradities van suikerafbraak in acht genomen. Ze lieten zich inspireren door de praktijken van de inheemse stammen. Hoewel ahornsiroopoperaties in ieder geval sinds de 18e eeuw bestaan, is de feestelijke sfeer rond het suikervrij maken een relatief recente uitvinding uit Quebec.

Maaltijden in de hut werden traditioneel geserveerd aan de suikerpotten die rond de boerderij gingen om het water op te halen. We kookten ze dan grootvaders op siroop, pannenkoeken, eieren of ham. Het is voedsel dat aan de maag plakte en energie gaf aan de suikerpot.

Tot op de dag van vandaag proeft iedereen die door de hut loopt onvermijdelijk maple taffy. Deze suikerseizoentraditie bestaat uit het verhitten van ahornsiroop zodat het begint te karamelliseren. Zodra het de gewenste consistentie heeft, worden kleine hoeveelheden hete, gecondenseerde ahornsiroop over de afgeplatte sneeuw gegoten, waardoor er kleine banden ontstaan. Wanneer de gecondenseerde siroop begint af te koelen, gebruik dan een stok om de zachte zoetwaren eromheen te wikkelen. Je kunt de taffy ook direct met een theelepel in de sneeuw oppakken.

Tegenwoordig is het een periode waar Quebecers elk jaar naar uitkijken. Het is een zeer gezellige periode waarin we veel tijd doorbrengen met familie.

De traditie is om te eten in de suikerhut. Er worden maaltijden geserveerd die altijd erg uitgebreid zijn, als eerbetoon aan en ter nagedachtenis aan het harde werk van de suikerpotten. De specialiteiten van de regio zijn meestal ahornsiroop, maar ze serveren ook andere gerechten. Aren van crisses, gebakken bonen of erwtensoep vind je in alle suikerkraampjes - alles in een warme en feestelijke sfeer. Gezelligheid is het sleutelwoord van het seizoen. We eten aan grote tafels met op de achtergrond traditionele muziek. Iedereen is blij, kletst en mixt. Het is een goede tijd om samen door te brengen.