Inheemse keuken in de prekoloniale tijd

Oorspronkelijk is de inheemse keuken een keuken van overleven en bestaan. Voor de Inuit- en First Nations-stammen is verspilling een gebrek aan respect. Hoewel culinaire tradities en praktijken variëren afhankelijk van de stammen en territoria waar ze zich bevinden, legt de inheemse keuken de nadruk op evenwicht met onze omgeving en respect voor alle vormen van leven.

Seizoensgebondenheid staat centraal en de keuken is gebaseerd op verzamelen, jagen en conserveren. Klein en groot wild (bizon, eland, haas, muskusrat, beer, bever, walvis, zeehond) nemen een belangrijke plaats in in het oorspronkelijke inheemse dieet. De inboorlingen consumeerden planten die in het wild voorkomen, vooral in de natuur wilde bosbessen oogsten, veenbessen, vlierbessen, atoka's (veenbessen), bramen en frambozen. Siroop, suiker en ahornsap maakten ook deel uit van het inheemse dieet.

Ze toonden een echte ecologische gevoeligheid, gericht op het gebruik van de eigenschappen van elke plant om een team te vormen dat zichzelf beschermt en zichzelf optrekt. De teelt van pompoen, maïs en bonen door de drie zussen (een Haudenosaunee-term) illustreert praktijken die worden uitgevoerd met respect en onderlinge afhankelijkheid van soorten.

Het is een efficiëntie die ze reproduceren in alle facetten van de inheemse keukens. Bij dieren wordt bijvoorbeeld alles gebruikt, behalve vlees. Bont werd gebruikt om laarzen, kleding van te maken of om huizen, visnetten of muziekinstrumenten te helpen bouwen. We maken cretons met berenvet, of mengen het met bosbessen tot een soort dessert. De botten werden in gereedschappen gesneden.

Europese kolonisatie: gevolgen voor de keuken en het dieet van de inboorlingen

Uitwisselingen met Europeanen zullen de gewoonten van de eerste inwoners van Canada diepgaand veranderen. Onderdrukking zal er met name voor zorgen dat zij veel traditioneel gebruikte technieken en ingrediënten opgeven.

Toen de Europeanen arriveerden

De voedseluitwisselingen tussen de eerste kolonisten en inheemse volkeren waren al duidelijk in het voordeel van de Europeanen. Ze bloeiden ook door inheemse technieken voor voedselbereiding aan te passen. Ze leerden bijvoorbeeld wilde rijst oogsten in de herfst en ahornsiroop in de lente.

Het voorbeeld van pemmican laat vooral het onderdrukkende karakter van de Europeanen zien. Het is een traditioneel inheems voedsel dat bestaat uit vlees, vet en soms gedroogde bessen. Opgemerkt moet worden dat bonthandelaren afhankelijk waren van de handel met de inboorlingen om zichzelf in de loop van de tijd te voeden. Door de zeer lange reis tussen Europa en Amerika konden we na aankomst niet genoeg proviand in huis hebben. Vanaf 1821 beheerste de Hudson's Bay Company de markt dankzij haar monopolie op de bonthandel. Vervolgens verlaagde het de prijs van pemmican, waardoor de inboorlingen hun productie moesten verhogen om het tekort te compenseren. Dit Europese besluit had ook nog een ander desastreus gevolg voor de inboorlingen: het droeg bij aan de uitroeiing van de bizons in de vlakten. Zonder bizon, werden de inboorlingen voor hun levensonderhoud afhankelijk van de overheid.

De politiek van culturele vernietiging

Alle maatregelen van de kolonisten voor de inboorlingen werden genomen met als doel het oude te elimineren door het nieuwe te assimileren. Voorbeelden zijn onder meer de ondertekening van verdragen waarbij cruciale jachtgebieden worden uitgewisseld voor landbouwgrond, vee en schamele sommen geld, het verbod op potlatch-ceremonies en de Progressive Civilization Act.

De scheiding van mensen van hun historische voedselsystemen en land is een functie van het kolonialisme. De geschiedenis van de vorming van Canada is er een van wetgeving die tot doel had de First Nations-, Inuit- en Métis-bevolking te elimineren, inclusief het uitroeien van inheemse voedselculturen.

Voedsel- en culinaire tradities zijn meestal vaardigheden die van generatie op generatie worden doorgegeven. Voor de inheemse volkeren van Canada werd deze overdracht vrijwillig stopgezet als onderdeel van de vernietiging van de cultuur Indiaanse kunst en Inuit onder leiding van de kolonisten.

Door de overheid gefinancierde, door de kerk gerunde residentiële scholen hebben in grote mate bijgedragen aan de onderdrukking van inheemse culturen. Naast dat ze de kinderen ertoe aanzetten om in het reservaat te leven, kregen ze daar ook te maken met een groot aantal ernstige mishandelingen. De vernietiging van de oude cultuur en de assimilatie van de door de kolonisten gekozen cultuur was alleen mogelijk door het verbieden van al hun oude tradities en ceremonies.

Kolonisatie van Canada: een zware tol voor inheemse stammen

Ruim een eeuw later merken we dat de inheemse bevolking veel zwaarder getroffen wordt door voedselonzekerheid dan de rest van de Canadese bevolking. Er werd hen een westers dieet opgelegd, maar zonder dat ze de toegang of de middelen kregen om gezond te eten. Als gevolg hiervan zijn de percentages diabetes en hart- en vaatziekten zeer hoog onder de Inuit en de First Nations.

Canada en het Vaticaan hebben de wreedheden erkend die nog niet zo lang geleden tegen de inheemse bevolking zijn begaan. Helaas worden deze laatsten nog steeds geconfronteerd met problemen als discriminatie, ondervoeding en interne ontheemding.

Canadese inheemse keuken vandaag

Eten en koken vormen de kern van elk feest. Ze zijn essentieel voor het behoud en de overdracht van cultuur binnen een gemeenschap. Voor velen van hen wordt de terugkeer naar de keuken van hun voorouders erkend als een manier om het pijnlijke verleden uit te drijven en de controle over hun bestaan terug te krijgen. Tegenwoordig ‘dekoloniseren’ alle Aboriginal-stammen hun oorspronkelijke cultuur, vooral hun culinaire cultuur.

De inboorlingen moeten deze terugkeer naar hun roots echter combineren met de moderniteit van de wereld van vandaag. Als de traditie voorschrijft dat je in een reservaat jaagt, verzamelt en vist om in je levensonderhoud te voorzien, kan het als een afwijking worden gezien om je gemeenschap te verlaten om een restaurant in de stad te openen. Dit is de reden waarom er nog steeds weinig Aboriginal-restaurants zijn in Canada. Culturele hertoe-eigening is in de eerste plaats een persoonlijke en privéaangelegenheid. Dit weerhoudt veel inheemse chef-koks er echter niet van om in de restaurantwereld te stappen, vooral om de Canadese inheemse keukens te promoten en te delen.

Bijna een eeuw lang werden kinderen van inheemse stammen en gemeenschappen gedwongen op residentiële scholen te blijven, waar ze verstoken bleven van hun culturen en tradities. Deze etablissementen werden pas in 1996 verboden, waardoor het idee van chef-koks van inheemse afkomst recent is. De opkomst van deze professionals komt overeen met de eerste generatie inheemse kinderen die in staat zijn hun cultuur en culinaire identiteit te omarmen en te herstellen. Ze stuiten nog steeds op de moderne wereld, met name met het verbod op het serveren van wild of de reactie van de westerse wereld op de – traditionele en respectvolle – consumptie van zeehonden door Inuit-stammen.

De zaken veranderen echter langzaam en er worden stappen gezet in de richting van verzoening tussen de regering en de inheemse stammen. Vooral de generatie Millennials lijkt de problemen van deze mensen, hun geschiedenis en wat er moet veranderen te begrijpen. De wetgeving en opvattingen over de inheemse keuken zijn zeker in ontwikkeling.

Les Trésors d’Érable: onze winkel met Canadese producten

Wij nodigen u uit om onze selectie Canadese producten in onze online winkel te ontdekken. Delicatessen, esdoornproducten, specerijen, specerijen en kruiden of decoratie: breng een klein stukje Canada naar huis om te reizen zonder te bewegen! Merk op dat we ahornsiroop aanbieden - gouden Of amber - in verschillende verpakkingen op onze site.

Wist u dat deesdoorn water al door inheemse stammen werd geconsumeerd vanwege zijn bijdragen? Dit drankje is ook verkrijgbaar op onze site; https://test.lestresorsderable.com/nl/