Focus op de Canadese wijngaard

De Canadian Vineyard is een idyllisch landelijk toevluchtsoord, met adembenemende uitzichten en luxe accommodaties.

Voor het eerst in de afgelopen 50 jaar zijn Canadese wijnhuizen open voor het publiek. Op slechts een klein eindje rijden van de Greater Toronto Area en de Ottawa Valley, is het niet moeilijk te begrijpen waarom ons land internationale aandacht trekt als toeristische bestemming.

In de herfst trekken duizenden mensen naar Canadese wijngaarden om paddenstoelen te plukken en de kleurrijke bladeren te verjagen. Noord-Amerika heeft meer dan 65 soorten wilde paddenstoelen en in totaal meer dan 10.000 verschillende soorten. Hoewel slechts een handvol van hen gevaarlijk is vanwege hun toxiciteit, kan het op de verkeerde manier naar een paddenstoel kijken je ziek maken.

Omdat de identificatie van wilde paddestoelen verwarrend kan zijn, is het altijd het beste om iemand te raadplegen die weet wat hij doet voordat hij wilde paddestoelen als voedsel gebruikt. De meest gegeten paddenstoel in deze regio is de boleet of eekhoorntjesbrood, waarvan de donkerbruine dop en witte steel uit hun bruin-grijze poriën komen. Naast de boletus is de cantharel de meest voorkomende paddenstoel die je in de bossen van Canada aantreft. Er groeit hier ook een grote verscheidenheid aan morieljes.

In veel delen van de wereld worden morieljes zeer gewaardeerd vanwege hun kenmerkende smaak en aroma en vanwege hun voedingswaarde. Oesterzwam lijkt erg op vliegenzwam, maar de smaak en textuur zijn milder. De Canadese wijngaard verbouwt ook een grote verscheidenheid aan ander fruit, waaronder pruimen, perziken, nectarines en peren, die om verschillende redenen worden gebruikt. Pruimen worden soms gekweekt voor hun zaden die kunnen worden gebruikt voor het maken van harde snoepjes en ijsthee. Aan het einde van de herfst worden rijpe peren uit de boomgaard gehaald om thuis te bewaren.

Tijdens de zomermaanden plukken veel mensen graag wilde bessen en frambozen die in heel Canada in overvloed aanwezig zijn. Frambozen groeien in verschillende kleuren, variërend van dieprood tot magenta, zwart, geelgroen en wit. Wilde aardbeien zijn een van de meest voorkomende wilde bessen die vrij groeien in Noord-Amerika.

De wilde bosbessen zijn heel gebruikelijk in Canada, maar zijn vooral overvloedig in het zuiden van Quebec, waar ze een groot deel van het lokale dieet vormen. Bosbessen bevatten ook veel vitamine C en vezels, evenals een aantal antioxidanten en ontstekingsremmende stoffen die het lichaam beschermen tegen aanvallen van vrije radicalen. Bosbessen hebben veel andere gezondheidsvoordelen, waaronder hun effectiviteit bij de behandeling van kanker en hartaandoeningen.

In gebieden waar in de zomermaanden veel regen valt, kan suikermaïs worden verbouwd voor menselijke consumptie en zaadproductie. Alle maïsvariëteiten (bijv. suikermaïs, veldmaïs, korrelmaïs, popcorn) zijn zeer eiwitrijk. Volgens Agriculture and Agri-Food Canada (AAFC) produceren de diverse wijngaarden in Canada een grote verscheidenheid aan groenten en fruit. Tijdens de zomermaanden telen boeren bonen zoals tomaat, aubergine, sla en koolbladeren die vers kunnen worden gebeitst of gegeten.

In het voorjaar reizen veel mensen naar Canadese wijngaarden om het terrein te zien veranderen in een prachtig bloemenveld. Woonwijken zijn verspreid over de Canadese wijngaard; hierdoor blijft de esthetiek van de Canadese wijngaard behouden. Het meest populaire wat toeristen hier komen doen, is de lokale boerenmarkten bezoeken. Dat is de reden waarom veel lokale restaurants verse maaltijden en gebakken producten aanbieden die waar mogelijk lokaal geteelde ingrediënten gebruiken.

De Canadese wijngaard heeft ook een grote hoeveelheid commerciële landbouw, die een groot deel van zijn inkomen oplevert. Maïs, tarwe en sojabonen worden daar vaak verbouwd, evenals enkele commerciële bomen. In de vroege koloniale tijd van Canada verbouwden kolonisten veel van hun eigen groenten en fruit. Ze halen hun producten uit lokale boomgaarden en boerderijen. Fruitbomen werden gekweekt voor hun schors, hout, houtproducten en ander gebruik, naast het leveren van fruit voor voedsel. In veel delen van Canada worden peren-, appel- en kersenbomen geplant rond huizen om ze te beschermen tegen het barre winterweer.

De Canadese wijngaard is een van de grootste appelproducenten ter wereld. De belangrijkste rassen die hier worden geteeld zijn Granny Smith, Kingston Black, Macintosh en McIntosh; deze variëteit heeft een hoog zuurgehalte en wordt daarom in de regel gebruikt voor het maken van cider. Ontario produceert ongeveer 80 % van de Canadese appeloogst, waardoor Canada de grootste appelproducent in Noord-Amerika is.

De Canadese wijngaard staat bekend om het verbouwen van druiven die worden gebruikt voor de productie van wijn, cognac en rozijnen. Volgens Agriculture and Agri-Food Canada (AAFC) waren er in 2012 in het hele land 482 wijnmakerijen met 315 geregistreerde druiventelers. De meest voorkomende druivensoort die hier wordt verbouwd, is Vitis vinifera, hoewel hier ook andere druivensoorten groeien, zoals Vitis labrusca, Vitis riparia en Vitis rotundifolia. De druiven worden gekweekt voor hun zaden, die zullen worden gebruikt bij het maken van wijn. Dit is de reden waarom druivenpitten een populaire snack zijn in Canada. Druiven worden al sinds de oudheid verbouwd en werden voor het eerst genoemd door de Romeinen, die geloofden dat ze een bron van onsterfelijkheid waren.

Appels, druiven en andere fruitbomen geteeld in de Canadese wijngaard staan bekend als sierplanten en worden niet beschouwd als gewassen, maar eerder als hobby's. Sierbomen worden geplant om schaduw te bieden tijdens het droge deel van de zomer en voor hun bloemen of fruit dat kan worden gebruikt om te koken of te eten. Sommige mensen planten sierbomen zowel om hun huizen te verfraaien als om beschutting te bieden tijdens strenge winters wanneer natuurlijke begroeiing beperkt is of niet bestaat.